تأثیر کاربامازپین برآسیب نورونی در مدل تشنجی پنتیلن تترازول

مقدمه: صرع یکی از شایع ترین اختلالات سیستم عصبی مرکزی است. مطالعه ها نشان دادند که کاربامازپین اثرات ضد صرعی دارد. با این حال هیچ شواهدی مبنی بر اینکه کاربامازپین اثرات محافظتی بر آسیب نورونی القاء شده توسط تشنج دارد، وجود ندارد. در این مطالعه اثرات کاربامازپین بر روی آسیب سلولی مشاهده شده در مدل تشنج پنتیلن تترازول (ptz) در مغز موش صحرایی مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها: رفتار تشنجی و ارزیابی بافت شناسی در موش های صحرایی با وزن و سن برابر انجام شد، که به 5 گروه تقسیم شدند: 1. گروه کنترل: بدون هیچ گونه مداخله، 2. گروه ptz: پس از تزریق ptzم(40 میلی گرم/کیلوگرم)، 3. گروه شم: حلال ها 30 دقیقه قبل از تزریق ptzم(40 میلی گرم/کیلوگرم) تزریق شدند، 4. گروه درمان 1: کاربامازپین (10 میلی گرم/کیلوگرم) 30 دقیقه قبل از تزریق ptz تزریق شد، 5. گروه درمان 2: کاربامازپین (40 میلی گرم/کیلوگرم) 30 دقیقه قبل از تزریق ptz تزریق شد. یافته ها: کاربامازپین به طور معنی داری تولید نورون های تیره را در نواحی ca1 و ca3 هیپوکامپ و قشر گیجگاهی پس از تشنج القاء شده توسط ptz در مقایسه با گروه های ptz و شم کاهش داد. تراکم نورون های تیره در گروه های درمانی به میزان معنی داری از گروه کنترل بیشتر بود. نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که کاربامازپین به عنوان ماده حفاظت کننده نورونی پس از حمله های تشنجی عمل می نماید.